Agile

Zarządzanie Zasobami w Środowiskach Adaptacyjnych

Zakończyliśmy już omawianie procesów zarządzania zasobami w środowiskach predykcyjnych. Teraz przejdziemy do zarządzania zasobami w środowiskach adaptacyjnych.

W zespołach adaptacyjnych wyróżniamy dwie kluczowe cechy:

1. Samoorganizacja – Zespoły tradycyjne mają hierarchiczną strukturę, w której kierownik projektu prowadzi zespół, a członkowie zespołu raportują do swoich liderów departamentów, którzy z kolei raportują kierownikowi projektu. W zespołach adaptacyjnych jednak członkowie zarządzają sobą sami i wybierają sposób wykonywania swojej pracy. Zamiast kierownika projektu jest lider stosujący styl przywództwa służebnego, co oznacza, że potrzeby zespołu są na pierwszym miejscu.

2. Specjalizacja Generalistyczna – Członkowie zespołów Agile to eksperci w swoich dziedzinach, ale posiadają także wiedzę o innych obszarach. Są to tzw. “generalizujący specjaliści”, którzy mogą pełnić różne role w projekcie, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Te dwie cechy wspierają współpracę zespołową. Wiemy, że dzięki współpracy zespołowej osiągamy wyższą produktywność, co zwiększa szansę na sukces projektu.

Planowanie Zasobów w Środowiskach Adaptacyjnych

W środowiskach adaptacyjnych planowanie zasobów jest trudniejsze, ponieważ planujemy kolejne iteracje dopiero po zakończeniu bieżącej. Długoterminowe prognozy zasobów są trudne do przygotowania i mogą prowadzić do problemów, jeśli nie podejmiemy odpowiednich środków zapobiegawczych.

Jak możemy rozwiązać ten problem?

1. Zarządzanie Lean – Koncentruje się na eliminacji marnotrawstwa w procesach. Marnotrawstwo to wszystko, co nie przynosi wartości projektowi lub ma na niego negatywny wpływ (np. poprawki, defekty, nadmierne wysiłki). Usuwanie marnotrawstwa ułatwia planowanie zasobów w środowiskach adaptacyjnych.

2. Umowy o Szybkiej Dostawie – Ze względu na trudności w przewidywaniu zasobów w adaptacyjnych projektach, przydatne mogą być umowy z dostawcami, które umożliwiają zakup produktów „na czas”.

Środowiska Just-in-Time

W środowisku just-in-time (JIT) zamiast magazynowania materiałów, dostarczamy je bezpośrednio przed potrzebą ich użycia. Dzięki temu możemy zredukować koszty przechowywania i uniknąć płatności za zasoby z wyprzedzeniem. W środowiskach adaptacyjnych, gdzie potrzeby zasobowe są trudne do przewidzenia, metodyka JIT pozwala na elastyczność w zarządzaniu zasobami. W takim przypadku umowy o szybkiej dostawie gwarantują dostępność zasobów wtedy, gdy są potrzebne.

Jeśli pracujemy w systemie JIT, jakość pracy musi być na wysokim poziomie – wszelkie marnotrawstwo zasobów wynikające z niskiej jakości pracy może wpłynąć na dostępność materiałów w przyszłości. Dlatego też, ciągłe doskonalenie jakości, znane jako Kaizen, staje się kluczowe. Kontynuowanie doskonalenia jakości procesów jest niezbędne, by sprostać wyzwaniom zarządzania zasobami w środowiskach adaptacyjnych.