Zarządzanie Ryzykiem w Agile
Witajcie! Do tej pory omówiliśmy wszystkie procesy zarządzania ryzykiem. Wszystko, co wyjaśnialiśmy w tych lekcjach, dotyczyło środowisk predykcyjnych. Teraz w tej lekcji omówimy, jak zarządzać ryzykiem w środowiskach adaptacyjnych.
Oto prosty przykład cyklu życia w podejściu predykcyjnym. W tym podejściu każda faza zaczyna się dopiero po zakończeniu poprzedniej. Działa to w ten sposób: kończymy pierwszą fazę, osiągając około 20% realizacji projektu, i ponieważ wszystko wydaje się w porządku, przechodzimy do kolejnej fazy. Po pomyślnym ukończeniu każdej fazy idziemy dalej, osiągając około 90% realizacji projektu. Jednak podczas testowania możemy odkryć problemy z niektórymi funkcjami, co prowadzi do dodatkowych kosztów, czasu i przeróbek.
Problem polega na tym, że nie testując dostarczonego produktu aż do jego pełnego ukończenia, narażamy się na ryzyko niepowodzenia. Często takie niepowodzenia wynikają z nieprzewidzianych ryzyk. Co jednak, gdybyśmy zamiast kończyć wszystko przed testowaniem podzielili projekt na części? W ten sposób możemy ukończyć i testować fragmenty projektu iteracyjnie. To podejście nazywa się Agile, gdzie każdy segment projektu dzieli się na sprinty lub iteracje. Po każdej iteracji mamy działającą część produktu, co pozwala nam testować projekt etapami i ostatecznie dostarczyć w pełni funkcjonalny produkt.
W projektach Agile zmiany są mile widziane ze względu na naturę pracy w Agile, dlatego projekty Agile uznawane są za projekty o wysokiej zmienności. Jednak częste zmiany oznaczają większą niepewność, a niepewność wiąże się z większą liczbą ryzyk. Jak więc zarządzać projektami skutecznie w środowiskach adaptacyjnych?
Aby zarządzać projektami w sposób Agile, musimy najpierw rozpoznać, że oprócz ogólnego ryzyka projektu, każda iteracja ma swoje unikalne ryzyka. Identyfikujemy ryzyka dla każdej iteracji po ukończeniu poprzedniej. Na przykład, po zakończeniu drugiej iteracji oceniamy ryzyka dla trzeciej. Obejmuje to przegląd wymagań, niezbędnych umiejętności i identyfikację specyficznych ryzyk dla tej iteracji.
Podczas identyfikacji ryzyk dla nowej iteracji przeglądamy także poprzednią iterację. Rozważamy napotkane problemy i zidentyfikowane ryzyka, aby ustalić, co zadziałało, a co nie, i tym samym poprawić zarządzanie ryzykiem w kolejnej iteracji.
Po zidentyfikowaniu ryzyk dla kolejnej iteracji, nie zostawiamy ich samych sobie; stale je monitorujemy, gdy iteracja trwa. Na przykład podczas pracy nad trzecią iteracją kierownicy projektów i członkowie zespołu aktywnie monitorują pojawienie się nowych ryzyk.
Po każdej iteracji przeglądamy i ustalamy priorytety wymagań dla produktu w kolejnej iteracji. Zidentyfikowane ryzyka mogą wpłynąć na te priorytety, skłaniając nas do dostosowania kolejności pracy.
W zarządzaniu ryzykiem w Agile kluczowe są zespoły projektowe o strukturze cross-funkcjonalnej. Członkowie zespołu dzielą się swoimi spostrzeżeniami na temat ryzyk projektowych, co przyspiesza wymianę wiedzy między działami. To podejście sprawia, że wszyscy członkowie zespołu rozumieją ryzyka, umożliwiając skuteczne i zwinne zarządzanie ryzykiem.
Stosując zasady Agile i tworząc zespoły cross-funkcjonalne, zarządzamy ryzykiem projektowym w sposób zgodny z dynamiczną naturą środowisk adaptacyjnych.